آیا اعتصابات منطقه ای منجر به اعتصابات سراسری خواهد شد یا نه؟ همه باخبرند که؛ « اعتصاب کارگران پالایشگاه‌ها در جنوب ایران براه افتاده است.
فعالان کارگری از اعتصاب گسترده در بعضی از پالایشگاه‌ها و مناطق اقتصادی جنوب ایران خبر داده‌اند.
فیلم‌ها و عکس‌هایی منتشر شده که نشان می‌دهد از صبح شنبه ۱۱ مرداد، شمار زیادی از کارگران در پالایشگاه نفت سنگین قشم، پارسیان لامرد، پالایشگاه آبادان، و فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کنگان دست از کار کشیده‌اند.
به گفته فعالان کارگری، دلیل اعتراض، پرداخت نشدن حقوق و مزایای کارگران است و تا رسیدن به این خواسته قصد دارند کار را متوقف کنند.«
در یاداشت های قبلی گه گاه اشاره شد که شرایط و وضعیت وخیم اقتصادی طبقاتی و سطح آگاهی نیروی کار به حدی ست که تغییر وضع موجود را می طلبد و تاکید شد که در روند اعتصابات پراکنده کارگری ما شاهد اعتصابات منطقه ای خواهیم بود و حال از دیروز شنبه کارگران نفت و پتروشیمی در جنوب ایران دست به اعتصاب زدند ناگفته پیداست که عزم استوار و پایدار کارگران شریف نیشکر هفت تپه در چنین روندی نقش کلیدی ایفا کره و می کند.
حال پرسش اساسی این است که حکومت آخوندی برای از میان برداشتن اعتصاب منطقه ای کارگران به کدام شیوه ها متوسل خواهد شد؟
آیا سرکوب مستقیم کارگران اعتصابی را در پیش خواهد گرفت؟ یا در وهله نخست بدنبال شناسائی و دستگیری رهبران میدانی اعتصاب خواهد بود؟
البته ممکن است که شیوه نادیده گرفتن را ظاهرا در پیش بگیرد تا اعتصاب منطقه ای در یک روند چند هفته ای فروکش کند؟ همان روشی که در باره اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه در پیش گرفته است؟
بهرحال حکومت آخوندی به هر سیاست ضدانسانی و روشی هم تکیه کند که بخواهد همبستگی نیروی کار را در نخستین اعتصاب منطقه ای تار و مار نماید، ناموفق خواهد ماند و در نهایت گذر از حاکمیت زر و زور و تزویر تحقق خواهد یافت.
سخن آخر؛ براستی راه کارهای عملی و حمایتی از اعتصاب کارگران جنوب ایران چیست و کدام است؟
چون جنبش سیاسی و اجتماعی ایران با اعتصابات منطقه ای و سراسری کارگران وارد فاز نوینی خواهد شد و از هم اکنون باید بتوان شوراهای مردمی در حمایت از اعتصاب کنندگان براه انداخت و صندوق مالی بوجود آورد تا بطور واقعی توانست از کارگران اعتصابی حمایت بعمل آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر