درست سه سال و سه ماه و ۱۵ روز از روزی که حشمت الله صیدی با رای اعضای شورای اسلامی به عنوان شهردار سنندج انتخاب شد می گذرد.روزی که وی بر صندلی شهردار قبلی نشست در توصیف وضعیت شهرداری گفت: " یک ماشین قراضه تحویل گرفته ام." ماشین قراضه ای که اکنون اقلیت شورا برای سوار شدن بر آن دور برداشته اند.
کمتر از شش ماه مانده به انتخابات دور ششم شوراهای اسلامی شهر و روستا سه عضو شورای اسلامی سنندج که طیف اقلیت شورا را تشکیل می دهند و با اصولگرایان حشر و نشر دارند با پای فشردن بر طرح پرسش از شهردار سنندج بالاخره موفق شدند نشست پرسش از شهردار را برگزار کنند.خروجی این جلسه قانع نشدن این سه عضو شورا از پاسخ های شهردار بود.در همین حال هفته نامه سیروان ارگان مطبوعاتی دولت از این جلسه به عنوان فرصتی برای شهردار سخن گفت که در آن کارنامه و عملکرد و خدمات شهرداری در این چهار سال را برای آگاهی شهروندان بازگو کند.
دوئل این سه عضو شورا با شهردار در آستانه ی انتخابات خرداد ۱۴۰۰ چه پیامی می تواند داشته باشد؟
یکم: این اقدام سه عضو شورا صرفا نمایشی برای انتخابات آتی است تا بگویند ما منتقد وضعیت موجودیم.این در حالی است که در این چهار سال شورای اسلامی سنندج و بالاخص طراحان پرسش سکوت را بر اعتراض و انتقاد درباره ده ها مساله ریز و درشت ترجیح دادند.
دوم: اقلیت شورا نیک می دانند که توان و وزن آنها برای به زیر کشیدن شهردار عاری از واقعیت است چرا که شش عضو دیگر مدافع جدی شهرداراند.
سوم: کارنامه شهردار سنندج در این چهار سال همواره موافقان و مخالفان پرو پاقرصی داشته است.هر کدام از طرفین بر درستی مدعاهای خود اصرار و ابرام دارند.رجوع به افکار عمومی و جامعه مدنی در این قصه می تواند محک خوبی باشد که متاسفانه در این میان نام و نشانی از آنها نیست.
چهارم: پیشنهاد می شود کارنامه و عملکرد شورای اسلامی دور پنجم و به ویژه اعضای منتقد شهردار که شعار مردم گرایی و پاک دستی سر می دهند در بوته نقد گذاشته شود تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
پنجم: بی شک کارنامه مجموعه مدیریت شهری از شهردار گرفته تا نهادهای بالادستی و پایین دستی محل اشکال و نقد جدی است.در این میان نباید مصالح و خیر عمومی و توسعه شهر به منافع فردی و باندی و جناحی آلوده شود و با نام مردم و شهر، مطالبات و خواست آنان قربانی شود.رسانه های دو طرف دعوا هر کدام بر طبل خود می کوبند.مردم و جامعه مدنی نه به رسانه های ستایش گو اعتمادی دارند و نه به کانال ها و رسانه هایی که صرفا از دریچه تنگ گروهی و جناحی خود بر طرف مقابل می کوبند و فریاد وامصیبتا سر می دهند. اینجاست که نقش جامعه مدنی و دیده بانی آن نمایان می شود اما دریغ که تن نحیف آن رمقی ندارد و به حاشیه رانده شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر