حسن نصرالله گفته: بعد از جنگ ۳۳ روزه ۲۰۰ هزار خانه خراب شد. حاج قاسم سلیمانی و برادران «طرح اسکان» را پیشنهاد کردند و به کسی که خانهاش ویران شده بود، یک‌سال هزینه اجاره و معیشت را دادند تا خانهاش را بسازد.
اینجا خانه‌ها را بر سر ساکنین آوار می‌کنند، مردم سرپل زهاب بعد از زلزله هنوز توی چادر و کانکس زندگی می‌کنند، بارش‌های اخیر باعث سیل و تخریب منازل زیادی در خوزستان و سیستان شده، گور خوابی و پشت بام خوابی بعد از حلبی آبادها دارد در کشور به یک سبک زندگی برای مردم فرودست تبدیل می‌شود.
در جایی خواندم، "برای ساخت فیلم‌های جنگی به خرمشهر می‌رویم چون هنوز هم جنگ‌زده است!" ویرانه‌هایش باقیست، گویی جنگ هنوز ادامه دارد. همان‌هایی که جنگ را به مردم تحمیل کردند، حتی حاضر نشدند بعد از سه دهه، ویرانه‌هایی را که به جا گذاشتند و مسبب اصلی‌اش بودند، آباد کنند. بعد پول این مردم آواره و بی سرپناه و بی مَسکن و بد مَسکن را بر می‌دارند و به خانه خراب شده‌های لبنان می‌دهند تا خانه‌شان را بسازند.
حکومت در واقع دارد عمق استراتژیک خودش را با پول‌های این مملکت و پا گذاشتن روی تک تکِ مردم و لِه کردنِ افراد این جامعه بنا می‌کند. با پول‌های کلانی که به جیب‌های گشادِ نصرالله و نیروهای نیابتی‌اش می‌ریزد، پایگاهش را در منطقه حفظ می‌کند تا راحت تر بتواند به ماجراجویی‌های احمقانه، تفرقه افکنی، قدرت طلبی، قاچاق و هزارن کثافت کاری دیگر بپردازد.
هر یک روز بیشتر ماندنِ این زالوها، می‌تواند به اندازه‌ی سالها منابع و ثروت‌های فراوانی را به باد بدهد و حیف و میل بکند. دست آخر هم وقتی به خودمان می‌آییم، می‌بینیم از این کشور چیزی جز ویرانه‌ای باقی نمانده است.
دوستی داشتم که می‌گفت: بچه تا زمانی که سر جایش نشسته نمی‌دانی چه کرده، و وقتی بلند شد می‌بینی چه خرابکاری کرده است. اکنون اینها تا زمانی که مملکت دستشان است و سر جایشان نشسته‌اند، هیچکس نمی‌داند که چه کار کرده‌اند، وقتی بلند شوند، تازه می‌بینیم که چه گندی به مملکت زده و سر این کشور چه آورده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر