نفوذ اطلاعاتی مسئله جدیدی نیست از سال ٨٨ ترور دانشمندان هسته‌ای آغاز شد، سال پیش یعنی ٩٨ با کشتن قاسم سلیمانی ادامه پیدا کرد و چند روز پیش هم ترور محسن فخری زاده آنهم در داخل و با تدابیر امنیتی که برای چنین افراد و اشخاصی اتخاذ می‌شود، مهر تائید و تثبیتی بر نفوذ اطلاعاتی می‌باشد.
حمله‌ی گروهی منتسب به داعش به مجلس و همچنین حمله به مرقد بنیانگذار جمهوری اسلامی و تحرکاتی مشابه از سوی عوامل خارجی در چند سال اخیر حفاظت اطلاعات و امنیت کشور را زیر سوال برده و آن بزرگنمایی که درباره‌ی امنیت وجود داشته، اکنون با چالشی بزرگ مواجه شده است.
نقطه‌ی اتِکا و فخر جمهوری اسلامی همین امنیت و غير قابل نفوذ بودن عوامل داخلی یا خارجی به درون سیستم است، اما با اقدامات اخیر که توسط نیروهای خارجی در برنامه‌ی هسته‌ای، همچون ویروسی کردن تاسیسات غنی سازی اورانیوم، سرقت اسناد هسته‌ای توسط اسرائیل و تخریب ساز و کارهای هسته‌ای در نطنز، همه بیانگر وجود حفره‌های بزرگ و نفوذ نیروهای اطلاعاتی خارجی می‌باشد، آن هم ورود و نفوذ به حساس‌ترین و حفاظت شده ترین پایگاه‌ها و اطلاعات در کشور.
سیستم اطلاعاتی رژیم بیشتر کارکردهایی در سطوح پایین دارد و تمرکزش بر شناسایی و دستگیری فعالین سیاسی و افرادی ست که مستقیما برای حکومت خطر آفرین هستند و در بخش های بالاتر و مهم‌تر که نیاز به زیر ساخت های قوی، مجهز و به‌روز دارد، ناتوان است و اگر اقداماتی در حوزه‌های وسیع‌تر صورت می‌گیرد بی ربط به همکاری امنیتی و اطلاعاتی با سرویس‌های جاسوسی روسیه نمی‌باشد و آنها در این بخش به رژیم کمک می‌کنند.
در حال حاضر فعالان و کنشگران داخلی بیشترین خطر را برای رژیم دارد، به همین دلیل روی این بخش سرمایه‌گذاری ویژه‌ای کرده است و فعالین را پس از شناسایی با بیشترین و شدید ترین احکام قضایی مجازات می‌کند، اما در رابطه با حفظ و حفاظت از افراد رده بالا و تاثیرگذار در بخش‌های مهم کشور همچون سردار ارشد سپاه و همچنین افراد مهم هسته‌ای، زیر ساخت قوی و قدرتمندی ایجاد نکرده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر